سخنان ويكتور هوگو-سری اول
سخنان ويكتور هوگو-سری اول
هرگز در ميان موجودات، مخلوقي كه براي كبوتر شدن آفريده شده، كركس نمي شود. اين ويژگي در ميان هيچيك از مخلوقات نيست جز آدميان.
هر آموزشگاهي را كه باز كنيد، در زنداني را بسته ايد.
خوشبخت كسي است كه خداوند دلي پر احساس به او ارزاني كرده باشد.
چقدر عاقلند آنهايي كه در عشق احمق اند.
بهشت دولتمندان از دوزخ فقرا پديد آمده است.
گاهي كار فقر و بيچارگي به جايي مي رسد كه رشته ها و پيوندها را مي گسلد. اين مرحله اي است كه تيره بختان و سياهكاران چون بدانجا رسند، درهم آميخته و در يك كلمه كه كلمه شومي است، شريك مي شوند؛ اين كلمه «بينوايان» است.
اميد در زندگاني بشر به همان ميزان اهميت دارد كه بال براي پرندگان.
لطف زن مانند ماسه خطرناك است.
عشق عبارت است از وجود يك روح در دو كالبد؛ عاملي است كه دو تن را مبدل به فرشته واحدي مي كند.
ادامه مطلب